Klasyfikacja trudnopalnych tworzyw sztucznych

W Niemczech klasa materiałów budowlanych B1 z normy DIN 4102-1 opisuje trudnopalne materiały budowlane. Trudnopalne tworzywa sztuczne do przyrządów i urządzeń są klasyfikowane zgodnie z normą UL 94.

Ochrona przeciwpożarowa w przedsiębiorstwach, halach produkcyjnych i magazynach ma najwyższy priorytet. Pożary mogą powodować szczególne spustoszenie, jeśli ochrona przeciwpożarowa w budynkach została niedostatecznie zaplanowana i/lub użyto niewłaściwych materiałów budowlanych lub materiałów na elementy do przyrządów i urządzeń. Walka z pożarami może stać się wówczas koszmarem (1).

Materiały budowlane zgodnie z normą DIN 4102-1 i DIN EN 13501

W Niemczech klasa materiałów budowlanych B1 z normy DIN 4102-1 opisuje trudnopalne materiały budowlane, które są palne, ale samogasnące (2). Inne klasy materiałów budowlanych to A1 (niepalne), A2 (niepalne, ale z niewielkim udziałem palnych materiałów budowlanych) oraz B2 (normalnie palne). Dla wszystkich materiałów, które nie są wymienione w części 4 normy DIN 4102, należy przedstawić odpowiedni dowód na klasę ogniową. W tym celu materiały budowlane muszą przejść tzw. badanie metodą szybu ogniowego. W przypadku klasy B1 średnia długość resztkowa badanego materiału musi nadal wynosić ponad 15 cm, a średnia temperatura gazów dymnych musi być niższa niż 200 stopni Celsjusza. Norma ta jest jednak stopniowo zastępowana przez europejską normę DIN EN 13501-1, dlatego nowe materiały budowlane są klasyfikowane według normy DIN EN 13501. Do klasy B1 trudnopalnych materiałów budowlanych zalicza się na przykład materiały korkowe, niektóre tworzywa sztuczne, ale także specjalne płyty z włókien mineralnych i szklanych oraz płyty gipsowo-kartonowe. 

Poproś o ten dokument teraz

Planowanie Magazynu

Broszurze: Ochrona przeciwpożarowa i tworzywa sztuczne

Nasz przegląd „Ochrona przeciwpożarowa i tworzywa sztuczne” pozwala na szybkie zapoznanie się z klasyfikacjami i klasami ogniowymi.

Palność tworzyw sztucznych zgodnie z normą UL 94

Oczywiście tworzywa sztuczne są również wykorzystywane jako komponenty w urządzeniach magazynowych oraz skrzyniach magazynowych. Chociaż istnieją różne normy dotyczące klasyfikacji tworzyw sztucznych, zazwyczaj stosuje się uznawane na całym świecie badanie własności palnych tworzyw sztucznych zgodnie z normą UL 94 (badania własności palnych tworzyw sztucznych stosowanych w urządzeniach i przyrządach) firmy Underwriters Laboratories (UL). Jej treść została przyjęta w niemieckich normach przemysłowych (DIN) IEC/DIN EN 60695-11-10 i -20. W klasyfikacji UL 94 przeprowadza się poziome (H) i pionowe (V) testy spalania, a tworzywa sztuczne dzieli się na różne klasy ogniowe (HB, V-2, V-1, V-0, 5 VB, 5 VA) w zależności od ich zachowania się w warunkach pożaru (3). Odnoszą się one do materiałów zwykle używanych do produkcji obudowy, komponentów i izolatorów w produktach elektronicznych. Właściwości palne lub reakcja na ogień są badane w dwóch różnych testach. W pierwszym teście określa się skłonność materiału do gaszenia lub rozprzestrzeniania płomienia po zapłonie. Dokładniej rzecz ujmując, klasyfikacji dokonuje się na podstawie prędkości spalania, czasu gaszenia, tworzenia płonących kropli lub cząstek i czasu trwania żarzenia (4). Dla każdego materiału możliwe są różne klasyfikacje zachowania w warunkach pożaru w zależności od grubości ściany głównej. Drugi test określa odporność tworzywa na zapłon wywołany przez elektryczne źródła zapłonu. Niektóre klasy ogniowe i ich właściwości są wymienione poniżej jako przykłady. 

Klasyfikacja tworzyw sztucznych V-0, trudnopalnych: Próbka wykazuje samogaszenie pionowego płomienia (wysokość 20 mm) po wycofaniu płomienia po maks. 10 s. Czas trwania żarzenia wynosi maks. 30 s. Nie występują płonące krople lub cząstki. 

Klasyfikacja zachowania się w warunkach pożaru tworzyw sztucznych V-1: jak V-0, ale czas żarzenia wynosi maks. 60 s 

Klasyfikacja zachowania się w warunkach pożaru tworzyw sztucznych V-2: jak V-1, ale samogasnące po wycofaniu płomienia po maks. 30 s. 

Przykłady trudnopalnych tworzyw sztucznych według normy UL 94 V-0

Istnieją trudnopalne polipropyleny (PP) zgodnie z UL V-0 w grubości folii i arkuszy, które mogą być również częściowo stosowane jako bariera ogniowa. Te tworzywa sztuczne lub polipropyleny są mieszane z dodatkiem, który ma zapobiegać zapłonowi, niezależnemu dalszemu spalaniu i/lub występowaniu płonących kropli lub cząstek przez określony czas lub całkowicie. Polipropylen jest łatwym w obróbce termoplastem o niskiej gęstości (0,91 g/cm³), stosunkowo niskim module sprężystości (1400 N/mm²) i wysokiej odporności na zasady i kwasy. Ze względu na swoje właściwości polipropylen jest często stosowany w budownictwie kontenerowym, technice magazynowej oraz w budowie instalacji i wentylacji. Polipropylen jest co do zasady jednym z tworzyw sztucznych o bardzo szerokim zastosowaniu (5). Istnieje jednak szeroka gama materiałów UL 94 V-0, takich jak specjalny poliamid do dławików kablowych lub materiały dodatkowe, takie jak PA2210-FR, PA2241-FR, ULTEM 9085, ULTEM 1010 (6). W technice magazynowej polipropylen stosowany jest również w wariancie UL 94 V-0 do pojemników do przechowywania i pojemników na towary niebezpieczne, haków do barier, opakowań, ale także w urządzeniach, przyrządach i wózkach przemysłowych. 

Wady tworzyw sztucznych UL 94

W branży intralogistycznej prawie całkowicie rezygnuje się z tworzyw sztucznych UL 94, ponieważ mają one jeszcze istotne wady, a ponadto ich stosowanie nie obniża składek na ubezpieczenie od ognia. 

W przypadku pożaru, a nawet podczas produkcji drogich trudnopalnych tworzyw sztucznych, często uwalniane są toksyczne substancje, takie jak halogeny. W przypadku pożaru magazynu pojemniki z tworzyw wykonane z tworzyw UL 94 lub trudnopalnych tworzyw sztucznych stają się automatycznie wraz ze swoją zawartością toksycznymi odpadami niebezpiecznymi. Te niebezpieczne odpady muszą być oczywiście utylizowane po wysokich kosztach. Jak już wspomniano, ubezpieczyciele przeciwpożarowi odmawiają obniżania składek w przypadku stosowania trudnopalnych tworzyw sztucznych. Argumentują to tym, że choć materiały te są mniej palne, to ostatecznie nie zmieniają obciążenia ogniowego zastosowanych polipropylenów. 

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia pożaru w magazynach, zwykle stosuje się instalacje tryskaczowe (1, 7). Zasadniczo za ochronę przeciwpożarową w przedsiębiorstwie odpowiada właściwy operator instalacji. Instalacje tryskaczowe są obowiązkowe w przypadku wysokości regałów 7,5 m i więcej. Istnieje wiele norm i wytycznych również w zakresie ochrony przeciwpożarowej stosowanych skrzynek z tworzyw sztucznych (8, FM Global, VdS). Te pojemniki z tworzyw sztucznych posiadają otwory odprowadzające wodę, które pozwalają wodzie z instalacji tryskaczowych spływać kaskadami na niższe poziomy regałów i w ten sposób przyczyniają się do gaszenia pożaru. 

Poproś o ten dokument teraz

Planowanie Magazynu

Broszurze: Ochrona przeciwpożarowa i tworzywa sztuczne

Nasz przegląd „Ochrona przeciwpożarowa i tworzywa sztuczne” pozwala na szybkie zapoznanie się z klasyfikacjami i klasami ogniowymi.

Literatura 

1 Ekspertyza Bito, Proste środki ochrony przeciwpożarowej w magazynie, Link 

2 Środek zmniejszający palność – definicja, pojęcie, Link 

3 Przegląd klasyfikacji zgodnie z UL 94, Professional Plastics, Link 

4 Trudnopalność tworzyw sztucznych – UL 94, Bopla Gehäuse Systeme GmbH, Link 

5 Polipropylen (PP): tu kryje się plastik – a to są alternatywy, smarticular Verlag, Link 

6 Trudnopalne materiały 3D zgodnie z normą UL94V0, 3 D Activation GmbH, Link 

7 Ekspertyza BITO, Przepisy dotyczące instalacji tryskaczowych i urządzeń magazynowych, Link 

8 Ekspertyza BITO, Ochrona przeciwpożarowa plastikowych nośników ładunków przepuszczających wodę, Link 

Te tematy mogą Cię również zainteresować

BITO Newsletter