Feiten en uitdagingen
Volgens de Duitse Textile+Fashion Association is de Duitse textiel- en mode-industrie een belangrijke economische sector met een jaarlijkse omzet van ongeveer 32 miljard euro. Het omvat ongeveer 1.400 MKB's met ongeveer 135.000 werknemers in het hele land. Volgens het Bondsministerie van Economische Zaken en Klimaatbescherming is Duitsland wereldmarktleider op het gebied van technisch textiel. Ongeveer een derde van de totale omzet van de textiel- en mode-industrie wordt gegenereerd in de mode- en kledingsector. De sector kenmerkt zich ook door een hoog exportpercentage van ruim 40 procent. De veranderingen die digitalisering, klimaatverandering en andere trends teweegbrengen, beperken zich niet tot de mode-industrie. De coronapandemie, de oorlog tussen Rusland en Oekraïne en de stijgende inflatie hebben en hebben nog steeds een grote impact op het consumentengedrag, de toeleveringsketens en de verkoop in de industrie.
De managementconsultants McKinsey & Company en de branche-informatiedienst "Business of Fashion" voorspellen een wereldwijde neergang in de mode-industrie. Sommige modefabrikanten schrappen al banen in het land. Volgens experts zijn er tien trends die de textiel- en mode-industrie de komende jaren zullen bepalen. Geopolitieke verdeeldheid en destabiliserende factoren zullen de kwetsbare economie verder verzwakken. Tegelijkertijd ontstaan er nieuwe regionale brandpunten in het Midden-Oosten en de VS. Ook in Duitsland zullen de hoge inflatie en de moeilijke economische omstandigheden een sterke invloed hebben op het consumentengedrag. Consumenten met een lager inkomen en minder zekerheid over hun baan, zullen minder geld investeren in kleding en mode en overstappen op goedkopere producten of tweedehandskleding. Vooral Generatie Z hecht steeds minder waarde aan genderspecifieke kleding. Bedrijven in de mode-industrie kunnen hun bedrijfsprocessen en -procedures daarom opnieuw ontwerpen en vereenvoudigen. Het meest stabiele modesegment zal waarschijnlijk formele kleding voor speciale gelegenheden zijn. Vergeleken met de sterke stijging van de onlineverkopen tijdens de pandemie, wordt verwacht dat deze weer zullen afvlakken. Sinds het einde van de pandemie winkelen steeds meer consumenten weer offline. De advertentiekosten in de online sector zullen daarom waarschijnlijk stijgen. Ook de regelgeving rondom gegevensbescherming en technologische veranderingen zorgen ervoor dat de kosten van digitale marketing stijgen.
Digitalisering
Digitalisering dringt ook door in alle sectoren van de mode-industrie. Of het nu gaat om suggestiealgoritmen voor kledingstukken, digitale paskamers met augmented technology en avatars, virtuele fotostudio's of 3D-printtechnologieën: digitalisering en kunstmatige intelligentie (AI) zijn overal in opkomst. Omnichannel-shoppen is de nieuwe norm geworden voor klanten en dit is niet zomaar een trend. Er moet echter nog steeds een overkoepelende digitaliseringsstrategie voor de mode-industrie worden ontwikkeld. In de productiesector Fashion 4.0 moeten digitalisering en Industrie 4.0-technologieën nog steeds in grotere mate worden geïmplementeerd in de vorm van een slimme fabriek. Tot nu toe zijn er slechts enkele voorbeelden van slimme productie in de mode-industrie, zoals de Adidas Speedfactory en de slimme kousenfabriek Knitido in Japan. AI-gestuurde, efficiënte en verbonden productieprocessen vereisen uiteraard ook een hoge mate van efficiëntie in de logistiek en intralogistiek in de mode-industrie.
Duurzaamheid
Volgens het E-Commerce Magazine maken steeds meer consumenten – vooral jongeren – zich zorgen over de duurzaamheid van hun levensstijl. Volgens een onderzoek van het marktonderzoeksbureau GFK geeft bijna 70 procent van de consumenten aan dat zij bij de aankoop van kleding en schoenen rekening houden met het milieu en sociale aspecten. Uiteraard moet de mode-industrie zich hieraan aanpassen, en er is nog veel werk te doen. Vooral in de mode-industrie zijn er veel zwarte schapen. De Duitse en Europese wet op de toeleveringsketen, de rapportage over broeikasgassen volgens scope 1-3 en de nieuwe MVO-richtlijn zorgen ervoor dat de rapportage over duurzaamheid van ondernemingen ook in de modesector transparanter wordt. Ook het zogenaamde 'brand greenwashing' – dat wil zeggen het verstrekken van misleidende of onjuiste informatie over de milieuvriendelijkheid van hun producten of bedrijfspraktijken – zal in deze context worden aangepakt. Modemanagers klagen nog steeds over het gebrek aan duurzaamheidsnormen binnen de sector om hun inspanningen te evalueren. Tegelijkertijd ontstaan er nieuwe modetrends. Bij de trend ‘groene mode’ draait het allemaal om duurzame productieomstandigheden, materialen en recycling. Slow fashion heeft als doel de productie en consumptie van kleding te vertragen en te verminderen. Bovendien is het de bedoeling dat duurzame kleding zo lang mogelijk gedragen wordt.
Nearshoring en diversificatie van de toeleveringsketen
De toeleveringsketens in de mode-industrie moeten korter worden (nearshoring), waardoor ze veerkrachtiger en duurzamer worden. Bovendien moet de afhankelijkheid van traditionele leverancierslanden voor stoffen en mode, zoals China, Bangladesh, India en Cambodja, worden verminderd. Polen, Servië, Kroatië, Bulgarije, Turkije en Marokko zijn mogelijke alternatieve leveranciers. In principe kan de veerkracht van toeleveringsketens aanzienlijk worden vergroot door een bredere leveranciersbasis, verspreid over veel verschillende landen (multisourcing en multishoring). Tegelijkertijd worden digitale, door AI aangestuurde leveranciersplatformen opgezet om de transparantie in de markt te verbeteren. Toeleveringsketens in de modesector hebben beter risicomanagement nodig. Risico's moeten worden geïdentificeerd, noodplannen moeten worden opgesteld en strategieën moeten voortdurend worden aangepast. Veel bedrijven overwegen ook om hun productaanbod te verkleinen.
Trends in de mode-industrie
De invloed van genderneutrale mode op magazijninrichting:
Vooral Generatie Z (geboren 1997 - 2012) koopt steeds vaker genderneutrale modeartikelen.
Veranderend consumentengedrag en opslagsystemen:
Het consumentengedrag verandert door crises en inflatie. Vooral de pandemie, maar ook de sterk gestegen inflatie, zorgt voor veranderingen in het koopgedrag. Veel klanten moeten bezuinigen.
Wereldwijde economische neergang in de mode-industrie, afnemende online omzet, hogere kosten voor digitale marketing. Na de pandemie winkelen klanten weer steeds vaker in fysieke winkels.
Merkverkoop richt zich op nieuwe regio's:
De verkoopcijfers in de modesector in het Midden-Oosten en de VS stijgen.
Digitalisering is al gaande in de mode-industrie:
Deze trend is zichtbaar in de gehele toeleveringsketen: in productie, marketing en verkoop. Voorbeelden hiervan zijn digitale kleedkamers met augmented reality en virtuele fotostudio's.
Efficiënte omnichannel logistiek:
In de mode-industrie worden aankopen naadloos via online en offline kanalen gedaan. Uiteraard moeten de intra- en extra-logistiek bij magazijninrichting zo worden ontworpen dat ze een efficiënte omnichannel-logistiek vormen.
Duurzaamheid:
De mode-industrie moet veel duurzamer worden. De Duitse en Europese wet op de toeleveringsketen, de rapportage van broeikasgassen in scope 1-3 en de nieuwe MVO-richtlijn maken het voor zwarte schapen veel moeilijker om de wet te overtreden of zich bezig te houden met greenwashing.
Diversificatie van de toeleveringsketen:
Diversificatie vergroot de veerkracht van toeleveringsketens aanzienlijk.
Tekort aan geschoolde arbeidskrachten:
Ook de mode-industrie kampt met een tekort aan gekwalificeerd personeel. Er is al een tekort aan gekwalificeerd personeel, van modeontwerpers en kniptechnici tot productontwikkelaars en inkopers.
Wat zijn de eisen voor logistiek?
De mode-industrie heeft behoefte aan effectieve en efficiënte omnichannel-logistiek om de uitvoering van alle offline en online aankopen te garanderen. Hiervoor worden doorgaans bijzonder flexibele en geautomatiseerde magazijnsystemen met een voorraadbeheersysteem (IMS) of warehouse management systeem (WMS) gebruikt. Geschikte oplossingen zijn systemen met opslag- en uitslagautomaten en shuttlevoertuigen die volgens het goederen-naar-de-man-principe werken en de orderdoorlooptijden verkorten en het opslag- en uitslagproces optimaliseren. Door de omnichannel-aanpak en het hoge retourpercentage in de modebranche is de verwerking van retouren zeer complex en is er gespecialiseerde retourlogistiek nodig, bijvoorbeeld met geautomatiseerde (zakken)sorteersystemen en hangbanen voor kledingstukken. Winkels moeten altijd de vereiste minimale hoeveelheid producten op voorraad hebben.
Daarnaast moeten Click & Collect-bestellingen worden beheerd. De uitdaging is om kleine bestelhoeveelheden, frequente bestellingen en veel SKU's zo snel mogelijk te verwerken. Daarom moet een magazijnsysteem voor omnichannellogistiek aan bijzonder hoge eisen voldoen en zorgvuldig worden ontworpen en geconfigureerd. Omnichannel- en e-commercebedrijven die te maken hebben met een zeer volatiele vraag, kunnen profiteren van flexibele magazijnen en flexibele automatiseringsoplossingen, zo blijkt uit het Kembro-onderzoek. De vraag is niet langer of we moeten automatiseren, maar hoe we moeten automatiseren.
Volledige automatisering is vaak niet geschikt voor kleine e-commerce bestellingen. Gedeeltelijke automatisering met behulp van pick-and-place robots en automatisch geleide voertuigen (AGV's) is geschikter. Tegenwoordig bieden nieuwe, flexibele AI-technologieën ongekende mogelijkheden voor de mode-industrie. Het verzamelen van goederen in e-commerce distributiecentra gebeurt vaak met behulp van systemen met meerdere niveaus en hoge verzamelsnelheden. De integratie van doorrolstellingen is een optie voor A-producten. Handmatig bediende stellingen en palletstellingen zijn eenvoudig uit te breiden en aan te passen aan seizoensschommelingen. Ze zijn bovendien een goedkope oplossing. Vaak is de ruimtebenutting echter niet optimaal vergeleken met compacte opslagoplossingen en installaties met meerdere verdiepingen. Stelling- en palletstellingen kunnen gedeeltelijk worden geautomatiseerd door bijvoorbeeld pickrobots en AGV's in te zetten voor de bevoorrading.